Moja droga do weganizmu

Pinterest

Jak to się stało że jestem Weganką?  

Początek był bardzo desperacki. Na kontrolnych badaniach lekarz stwierdził u mnie poważną chorobę i zalecił natychmiastową operację. Słowa te dźwięczą mi do dziś w głowie... Pojawiły się żale i pytania do siebie, Boga, świata jak to możliwe? Nie palę, odżywiamy się normalnie bo gotuję obiady w domu, badam się systematycznie, mój system odpornościowy jest ok bo nigdy nie choruję. NIGDY! Do tego momentu. 

Po przyjściu do domu zaczęłam szukać informacji u Doktora Googla skąd to i jakie są rokowania. I wtedy pojawiła się myśl że się nie dam  tak łatwo i spróbuje różnych innych sposobów leczenia. Wywalczyłam u Pani doktor miesiąc czasu, w międzyczasie poszłam jeszcze na konsultację do innego lekarza który potwierdził diagnozę a potem zaczęłam zmieniać życie dzień po dniu;)

Na pierwszy ogień poszło mięso - odstawiłam je zupełnie. Potem cukier, biała mąka i ograniczyłam sól a co najważniejsze odstawiłam kawę gdzie byłam od niej uzależniona całkowicie tak jak i od cukru. Zaczęłam pić soki świeżo wyciskane z warzyw do 8 szklanek dziennie. Masę sałatek, orzechów, kasz i owoców.  

Szukając nowych przepisów docierałam do różnych informacji na temat jedzenia jak jest trute, na temat szczepionek, antybiotyków i innych strasznych rzeczy które nam robi przemysł spożywczy. 

Naukowo jest już udowodnione że takie jedzenie powoduje wiele chorób również tych śmiertelnych. 

Trafiłam też na film ZIEMIANIE który mną wstrząsnął i już nie tylko  ze względów zdrowotnych nie chciałam jeść mięsa ale również ze względów moralnych. Uważam że to co jemy jest naszym wyborem ale tylko pod warunkiem że znamy cała prawdę a nie tylko to co widzimy w reklamach. Zawsze wiedziałam że zwierzęta nie są poprzez zagłaskanie zabijane w rzeźniach ale uciekałam od tych tematów bo to przecież takie straszne... a potem szłam robić kurczaka na obiad -cóż za hipokryzja.

Potem już poszło jak lawina. Moja rodzina mi się przyglądała i myślała że to przejdzie i jest to strach przed chorobą. Aż nadszedł dzień wizyty u lekarza. Wyniki były zupełnie inne. Parametry morfologii miałam książkowe. Markery nowotworowe się unormowały a operacja okazała się być małym zabiegiem. Lekarka powiedziała że nie wiem co Pani robi ale niech robi to Pani nadal;) 

W tym momencie przekonała się też moja rodzina do zmiany stylu życia. 

Pierwsze pół roku byliśmy wegetarianami ale kiedy dowiedziałam się że krowy są sztucznie zapładniane żeby dawać mleko a potem dojone trzy razy dziennie i z wycieńczenia żyją od 3 do 6 lat a z ich obolałych wymion wraz z mlekiem jest ściągana też ropa to odrzuciliśmy też sery, mleko, masło i wszystkie produkty mleczne. 

Od razu zaznaczę dla wszystkich osób którym tak jak mi wmówiono w dzieciństwie "Pij mleko będziesz wielki" TO BZDURA !  O wiele więcej białka jest np. w warzywach strączkowych i świetnie się wchłania ;) 

Wiem że ten post jest bardzo osobisty i może nazbyt. Zastanawiałam się nad jego napisaniem kilka miesięcy i stwierdziłam że może to komuś pomoże tak jak mi pomogła zmiana diety, troszkę sportu bo to właśnie podczas choroby znalazłam siłę i motywację aby rozpocząć moją przygodę z bieganiem i to wtedy pobiegłam swój pierwszy bieg z okazji Dnia Kobiet ;) Zaczęłam też ćwiczyć jogę i uczyć jak  wyciszać i koncentrować na tym co jest tu i teraz.

Pewnie pojawiają się pytania to co Wy jecie? ;) 

Jemy zdrowo i prosto a kiedy chcę coś wyszukanego to korzystam z  przepisów:

 Food Porn Vegan Style

Jadłonomia

 

 Pozdrawiam Was zdrowa, szczęśliwa i pełna miłości do zwierząt